Opis
KRWAWNIK – KWIAT
Krwawnik pospolity należy do roślin astrowatych i od wieków był wykorzystywany w medycynie ludowej. Znany i stosowany jest już od czasów Hipokratesa. Wtedy głównie używano go przy leczeniu hemoroidów. W naszym kraju rośnie na przydrożach, miedzach, pastwiskach czy nieużytkach. Jest powszechnie uznawany za chwast, którego jednak właściwości leczniczych nie sposób przecenić. Roślina pomaga łagodzić wiele dolegliwości i leczyć wiele chorób. Szczególnie doceniana jest przy niwelowaniu przypadłości kobiecych (obfite krwawienia miesięczne, nieregularne okresy etc.).
Krwawnik według literatury był stosowany przy wielu dolegliwości i działał:
- przeciwkrwotocznie,
- przeciwskurczowo,
- przeciwbólowo,
- przeciwzapalnie,
- moczopędnie,
- żółciopędnie,
- wzmacniająco,
- regulująco przy przemianie materii,
- pobudzająco przy wydzielaniu soków trawiennych (ułatwia trawienie),
- cytotoksycznie i bakteriostatycznie,
- przy krwawieniach przewodu pokarmowego,
- w leczeniu owrzodzenia żołądka i jelit,
- przy hemoroidach,
- w niwelowaniu nawykowego zaparcia stolca,
- przy bólach jelita grubego,
- jako ziele oczyszczające krew,
- jako środek zapobiegawczy przy tworzeniu kamieni nerkowych,
- przy trądziku i liszajach,
- przy zapaleniu jajników,
- przy pozbyciu się białych upławów,
- przy wypadaniu macicy,
- przy moczeniu nocnym,
- przy zawrotach głowy, mdłościach,
- niwelując łzawienie i kłujące bóle oczu,
- przy krwawieniu z nosa,
- przy migrenach,
- w chorobach szpiku kostnego (pobudza wytwarzanie krwinek),
- przy przeziębieniach,
- w bólach pleców i bólach reumatycznych.
Przygotowanie: Napar – łyżeczkę suszonego ziela zalać szklanką wrzątku, paryć nie dłużej niż kilka minut. Ma on silne działanie antybakteryjne, dzięki czemu bardzo dobrze sprawdza się w leczeniu stanów zapalnych gardła oraz jamy ustnej np. choroby dziąseł. Warto go też stosować w celu pozbycia się uciążliwego kaszlu. Napar przydaje się też w leczeniu schorzeń oczu: przy zapaleniu spojówek i nadmiernym łzawieniu.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
