Opis
KOZŁEK LEKARSKI – KORZEŃ
Kozłek lekarski (zwany inaczej walerianą) ma kłącze barwy żółto-białej, jego łodyga porośnięta jest spiczastymi liśćmi. Kwiaty tej rośliny są białe, ale mogą mieć również odcień różowy lub fioletowy. Kozłek zawiera: olejki eteryczne, waltraty (mają kojący wpływ na centralny system nerwowy), alkaloidy, iridoidy, kwas walerenowy, kwasy organiczne, terpeny, trójterpeny. W medycynie ludowej wykorzystywane są: korzeń i kłącze rośliny. Najlepiej gdy roślina jest suszona w temperaturze 35°C.
Kozłek lekarski według literatury ma właściwości, które sprawiały, że stosowało się go, by:
- ukoić nerwy, zmniejszyć zdenerwowanie,
- zwalczyć bezsenność,
- poprawić koncentrację,
- zmniejszyć objawy nerwicy (drżenie rąk, napady paniki, palpitacje serca, nadmierne pocenie się),
- obniżyć ciśnienie,
- rozluźnić napięcie w mięśniach ramion i szyi,
- zredukować ból miesiączkowy.
Przygotowanie: Napar – posiekany korzeń kozłka moczyć 8–10 godzin w zimnej wodzie. Następnie przyrządzić z tego napar. Żeby pozbyć się nieprzyjemnego zapachu, można dodać 2–3 krople wody miętowej. Napar umożliwia spokojny sen i niweluje różne niepokoje. Nalewka – działa nasennie i jako środek uspokajający. Kompres – ręczniczek namoczyć w nalewce z zioła. Kompres łagodzi skurcze mięśni. Środek do przemywania – do przemywania ran lub wrzodów wykorzystujemy macerat lub napar.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.
